Κατάργηση 37 τμημάτων στα ΑΕΙ

Η ίδρυση των νέων τμημάτων θα έπρεπε να γίνεται με βάση τις αναμενόμενες τάσεις στην αγορά εργασίας, ώστε οι απόφοιτοί τους να έχουν αρκετές πιθανότητες να βρουν εργασία και με βάση τις επιθυμίες των υποψηφίων για σπουδές σε συγκεκριμένα επιστημονικά πεδία.

Δεν θα έπρεπε να γίνεται ούτε για να νοικιαστούν σπίτια στις πόλεις της περιφέρειας, ούτε για να βολευτούν καθηγητές σε τμήματα.

Αυτή τη στιγμή αλλά και στο μέλλον, όπως δείχνουν τα πράγματα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη εργαζομένων στον τομέα της Πληροφορικής. Εκατομμύρια θέσεις εργασίας μένουν κενές σε όλο τον κόσμο, η ζήτηση αναμένεται να αυξηθεί με την έκρηξη της 4^ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Λογικό θα ήταν αρκετά από τα νέα αυτά τμήματα να είναι στον τομέα της πληροφορικής. Δυστυχώς κανένα (ναι ούτε ένα από τα 37 τμήματα που καταργήθηκαν, αλλά και από τα υπόλοιπα που ίδρυσε ο κ. Γαβρόγλου και λειτούργησαν) δεν θεράπευε το αντικείμενο την Πληροφορικής.

Ο δεύτερος τομέας που αναμένεται να έχουμε αυξημένη ζήτηση είναι τα επαγγέλματα υγείας, διότι ο δυτικός κόσμος γερνάει, οι γεννήσεις μειώνονται δραματικά, το δημογραφικό πρόβλημα είναι πια οξύτατο και όσο αυξάνεται το ποσοστό των ηλικιωμένων στον πληθυσμό τόσο περισσότερη ιατρική φροντίδα χρειάζεται. Πόσα τμήματα επαγγελμάτων υγείας περιλαμβάνονται στη λίστα των καταργούμενων τμημάτων; Μόνο ένα το Φυσικοθεραπείας στην Ιεράπετρα και δύο τμήματα Λογοθεραπείας.

Υπάρχουν στη λίστα δύο τμήματα Αγωγής και Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία (βρεφονηπιοκόμων δηλαδή) που θα προστίθεντο στα υπάρχοντα 3 τμήματα για να γίνουν συνολικά 5, όταν σε λίγο δεν θα έχουμε καθόλου γεννήσεις. Πάλι καλά που δεν ίδρυσαν και τμήμα μαιευτικής.

Βλέπουμε ακόμη στον πίνακα ένα τμήμα Γεωλογίας, όταν από τη δεκαετία του 80 οι Γεωλόγοι είχαν προβλήματα εύρεσης εργασίας και διαθέτουμε ήδη 3 τμήματα.

Υπάρχουν και δύο τμήματα Επιστημών Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, όταν είναι πασίγνωστο ότι με τα 5 υπάρχοντα τμήματα έχουμε τόσους γυμναστές που δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε.

Η δεύτερη παράμετρος στην ίδρυση νέων τμημάτων είναι οι επιθυμίες σπουδών των υποψηφίων.

Εδώ μπορούμε να πούμε ότι το τμήμα Νομικής και της Ψυχολογίας ανήκουν στα περιζήτητα και θα είχε νόημα η ίδρυσή τους.

Διαπιστώνουμε ότι σχεδόν όλα αυτά τα τμήματα δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό. Ο μόνος στόχος θα ήταν να μπουν όλοι στο Πανεπιστήμιο και κάτι να κάνουν ότι σπουδάζουν, γιατί χρήματα δεν υπάρχουν για να λειτουργήσουν πλήρη τα 37 νέα τμήματα. Εδώ δεν υπάρχουν χρήματα για να λειτουργήσουν σωστά τα 456 υπάρχοντα. Όμως υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι σπουδάζουν όλοι και δεν γεμίζουν και οι λίστες των ανέργων.

Πέρα από τις προβληματικές σπουδές όλων των φοιτητών, αφού οι πόροι θα μοιράζονταν σε 37 επιπλέον τμήματα, η προσπάθεια να σπουδάζουν όλα τα παιδιά ενώ φαίνεται ευγενής, έχει μία συνέπεια που μένει εκτός πλαισίου συζήτησης. Ναι πράγματι θα μπορούσαν να σπουδάζουν όλα τα παιδιά, με κάποιες παραχωρήσεις στην ποιότητα και μεγάλο κόστος. Αυτό, όμως, που κανείς δεν λέει στα παιδιά είναι ότι όταν έχουμε τόσους πτυχιούχους, δεν θα υπάρχουν δουλειές για όλους, αφού οι θέσεις εργασίας δεν καθορίζονται με Υπουργικές Αποφάσεις, αλλά καθορίζονται από τις ανάγκες της αγοράς. Έτσι η ετεροαπασχόληση θα βασιλεύει.

Εισάγονται, για παράδειγμα, κάθε χρόνο στις σχολές δασκάλων περίπου 1750 υποψήφιοι (1749 είναι οι θέσεις φέτος) και ας υποθέσουμε ότι παίρνουν το πτυχίο τους 1500.

Δεν χωράνε 1500 νέοι δάσκαλοι κάθε χρόνο στην Εκπαίδευση, αφού οι θέσεις εργασίας είναι συγκεκριμένες. Όσο και αν μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στο τμήμα, είναι αδύνατο να βρίσκουν εργασία 1500 νέοι δάσκαλοι κάθε χρόνο. Συνεπώς πρέπει να γίνει καθαρό ότι όταν σπουδάζουν πολλοί οι πιθανότητες να εργαστούν στον τομέα σπουδών τους μειώνονται. Αυτό, όμως, αποκρύπτεται συστηματικά από τους υποψηφίους και τους γονείς τους. Κάποιοι, βέβαια, έχουν μείνει ακόμη στη λογική περασμένων δεκαετιών ότι ας πάρει το πτυχίο του το παιδί και κάπου θα το βάλω (εννοεί στο δημόσιο). Τέτοιες λογικές είναι προφανές ότι έχουν τελειώσει.

Θα μου αντιτείνει κάποιος ότι οι άνθρωποι δεν σπουδάζουν για να βρουν δουλειά και ότι με τα μεταπτυχιακά μπορούν να στραφούν σε άλλους τομείς. Πράγματι οι άνθρωποι δεν σπουδάζουν για να βρουν δουλειά, αλλά πείτε το, παρακαλώ, στους γονείς και τους υποψηφίους που πασχίζουν να μπουν στο Πανεπιστήμιο, για να δείτε τι θα σας απαντήσουν. Η συντριπτική πλειοψηφία τους θέλει να σπουδάσει για να έχει περισσότερα προσόντα ώστε να βρει μια καλή δουλειά, όπως το εννοεί ο καθένας. Όσο για τη στροφή που μπορεί να γίνει μέσω των μεταπτυχιακών, αλήθεια είναι αλλά γιατί να χρειαστεί να κάνουν στροφή και να μη σπουδάσουν κάτι που θα τους δώσει δουλειά; Να θυμίσουμε εδώ ότι στην Ελλάδα το 3% των πτυχιούχων είναι στην πληροφορική, ενώ στη Σαουδική Αραβία το 6%. Βλέπετε αυτοί προετοιμάζονται για τη μετά το πετρέλαιο εποχή, εμείς πάλι δεν προετοιμαζόμαστε για τίποτα.

Καλώς δεν θα λειτουργήσουν, λοιπόν, τα περισσότερα από αυτά τα τμήματα, καθώς η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχει λόγο ύπαρξης. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα βαίνουν καλώς, γιατί η συρρίκνωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που γίνεται με το κλείσιμο των 37 τμημάτων τώρα, των 4 τμημάτων του Πανεπιστημίου Πάτρας που ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες και τη μείωση των φοιτητών που θα φέρει η καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής δεν αποτελούν απάντηση στο πρόβλημα που είναι ο επανασχεδιασμός του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Είναι εύκολο να καταργήσεις, αλλά δεν είναι εύκολο να δημιουργήσεις.

Τα 37 τμήματα που δεν θα λειτουργήσουν:

Του Στράτου Στρατηγάκη 
Μαθηματικού – Ερευνητή
stratig@yahoo.com,
www.stadiodromia.gr